Σημαιοστολισμένη η προστάτιδα του Παλαιοχωρίου την ημέρα της γιορτής Της!
Month: Μαρτίου 2018
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και πλήθος κόσμου εορτάστηκε ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου
Με την πρέπουσα λαμπρότητα και κάθε επισημότητα εορτάστηκε, κατά το διήμερο 24 και 25 Μαρτίου 2018, η μεγάλη Θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου και η Εθνική Εορτή της Επαναστάσεως του 1821 στον Ι.Ν Ευαγγελίστριας Παλαιοχωριου στην περιφέρεια Πλωμαριου..
Τo Σάββατο 24 Μαρτίου το απόγευμα, πραγματοποιήθηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός, συμμετεχόντων και αρκετών Ιερέων της Λέσβου, με επικεφαλής τον πάτερ Χαραλαμπο Γιουβανακη
Το πρωί της Κυριακής 25 Μαρτίου, πραγματοποιήθηκε η Ακολουθία του Όρθρου και στη συνέχεια η Θεία Λειτουργία, με προεξάρχοντα τον πάτερ Χαράλαμπο Γιουβανακη
Αξίζει να σημειώσουμε ότι στο Παλαιοχωρι το διήμερο των εκδηλώσεων υπήρξε ρεκόρ στην άφιξη προσκυνητών καθώς σύμφωνα με πληροφορίες μας στο παραδοσιακό οικισμό μετέβηκαν την πρώτη ημέρα (24/03) 4 γεμάτα πούλμαν από την Μυτιλήνη και 1 από το Πλωμάρι.
Πλήθος κόσμου φυσικά παρακολούθησε από κοντά τις θρησκευτικές εκδηλώσεις και την ημέρα εορτής του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου χτες Κυριακή 25/03.
Αξίζει επίσης να τονίσουμε ότι για πρώτη φορά μετά από πρωτοβουλία του ιερέα Χαράλαμπου Γιουβανακη ο Πανηγυρικός Εσπερινός μεταδόθηκε σε ζωντανή μετάδοση από την σελίδα του Ιερού Ναού στο facebook και έτυχε μεγάλης ανταπόκρισης από τον κόσμου ακόμα και από την μακρινή Αυστραλία όπως μαρτυρούν τα σχόλια στο βίντεο..
Χρόνια πολλά στο Παλαιοχώρι που γιορτάζει. Χρόνια πολλά σε όλους τους Παλιοχωριανούς, όπου και αν βρίσκονται, εορτάζοντες και μη!
25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1955
Στις πέντε (05.00΄΄) το ξημέρωμα της 25ης ακούστηκαν ο ήχος της σάλπιγγας και το καμπανάκι του σχολείου. Εγερτήριο και 05.30΄΄ συγκέντρωση στο σχολείο μέσα στο σκοτάδι μόνο των αγοριών. Τα λαδοφάναρα δεν είχαν σβήσει ακόμα.
Από εκεί συντεταγμένα περιφερόμαστε σε όλο το χωριό τραγουδώντας το γνωστό «όλη δόξα όλη χάρη, άγια μέρα ξημερώνει», «Ξύπνα Ρήγα για ν’ ακούσεις των Ελλήνων τη φωνή» και το «ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σα λιοντάρια, στις ράχες στα βουνά; Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά, να φεύγωμ’ απ’ τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά; Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
Κατά τη διάρκεια της περιφοράς συναντούσαμε και τη μικτή μουσική κομπανία, που είχε βγει, όπως απαιτούσε το έθιμο των Εθνικών Εορτών και παιάνιζε πατριωτικά τραγούδια.
Επιστροφή στο σχολείο και άμεση αναχώρηση της εξάδας των μαθητών που είχε επιλεγεί για «παπαδάκια» στην Εκκλησία. Δύο για τα φανάρια, δύο για τα εξαπτέρυγα, ένας για το σταυρό και ένας ο μικρότερος για το θυμιατήρι. Έπρεπε να είναι πριν τις επτά στην εκκλησία για να τους ντύσει ο παππάς. Στις επτά οι καμπάνες άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα, εορταστικά. Οι υπόλοιποι μαθητές μετά από λίγη ξεκούραση και συγκέντρωση και των κοριτσιών γραμμή για την Εκκλησία. Διακόσια (200) τόσα σχολιαρόπαιδα. Χώρια τα προσχολικής ηλικίας και τα γυμνασιόπαιδα. Τι ευλογία! Τα αγόρια δεξιά, τα κορίτσια αριστερά σε τριάδες από τα ψαλτήρια μέχρι το πίσω μέρος του ναού. Γύρω στις εννιά η ώρα η Εκκλησία ήταν ασφυκτικά γεμάτη και ο κόσμος απολάμβανε την υπέροχη ψαλμωδία αυθεντική, χωρίς μικρόφωνα και μεγάφωνα. Πολλές φορές ερχόταν και ο συγχωριανός μας Δεσπότης Χρυσόστομος Γιαλούρης.
Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας οι μεγάλοι έτρεχαν να πιάσουν θέση, κοντά στο καφενείο της «Καμάρας» και τα παιδιά με την καθοδήγηση των δασκάλων συντεταγμένα έκαναν παρέλαση από την εκκλησία μέχρι το σχολείο. Μπροστά πήγαινε ο σημαιοφόρος με τους παραστάτες, που ήταν πάντα τα ψηλότερα αγόρια της τελευταίας τάξης, όλοι ντυμένοι με φουστανέλες και κόκκινα φέσια. Ο σημαιοφόρος ήταν και πάλι ο ψηλότερος μαθητής της έκτης τάξης. Κάναμε στάση στο «τσαρσί» και από την «Καμάρα» απαγγείλαμε ποιήματα και είπαμε τραγούδια.
Στεφάνι δεν καταθέσαμε γιατί δεν υπήρχε «ηρώο». Το σημερινό κατασκευάστηκε αργότερα, δίπλα στο σχολείο.
Γύρω στις 12.00 η ώρα γυρίζαμε στα σπίτια μας, εκτός από τους «επιστρατευμένους» από το δάσκαλο, για την τελευταία πρόβα.
Το μεσημέρι γύρω από το τραπέζι απολαμβάναμε το φαγητό με τον μπακαλιάρο και τη μαρουλοσαλάτα με «πουράντζο». Υπήρχε και κάποιο βάζο με «σαλκίμια» (γλυτσίνες), που μας έδωσε η γειτόνισσα Ελένη Σάββα.
Στις τρεις η ώρα οι «επίστρατοι» πήγαμε στην μεγάλη κάτω αυλή του σχολείου, όπου είχε στηθεί η σκηνή και μας περίμενε ο «σκηνοθέτης» της παράστασης, ο δάσκαλος μας Γ. Νικολιάς, ο οποίος είχε και «καλλιτεχνική φλέβα», για να μας ντύσει με τις στολές και να μας δώσει τις τελευταίες οδηγίες. Ο καιρός ανοιξιάτικος προς το ζεστός, όπως είναι πάντα στο Παλαιοχώρι στο τέλος του Μαρτίου.
Στις τέσσερις η ώρα άρχιζε η παράσταση. Εκείνη την ώρα στη μεγάλη αυλή, στους μανδρότοιχους, στον κήπο και στο τοιχίο της πάνω αυλής δεν έπεφτε καρφίτσα. Οι τυχεροί κάθονταν σε καρέκλες που είχαμε κουβαλήσει από τα καφενεία, ή έφεραν από τα σπίτια τους.
Το θεατρικό έργο ήταν το πατριωτικό δράμα «Ο Αλή Πασάς». Μαθητής της τετάρτης τάξης είχα επωμισθεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο, κατόπιν εντολής του σκηνοθέτη. Με έντυσε με πολύχρωμα «σαλβάρια» γιλέκα, πουκαμίσες, ζωνάρια και «φέσια» (πού βρέθηκαν αλήθεια;) και μου κόλλησε γένια και μουστάκια. Για να είναι η εμφάνιση αυθεντική δανείστηκε και το μοναδικό ναργιλέ που υπήρχε στο Παλαιοχώρι του Γιάννη του Σκυβαλάκη (του Κρητικού), τον οποίο έπρεπε να κρατώ όταν καθόμουν ή ήμουν ξαπλωμένος. Δεν θυμάμαι ποια ήταν η «κυρά-Φροσύνη», αλλά θυμάμαι ότι ο Φώτος Τζαβέλας ήταν ο παιδικός μου φίλος Μανώλης Καμπούρης (Γραμματέας τώρα του Συλλόγου μας). Θυμάμαι το Φώτο να έχει ζωσθεί μια τεράστια ξιφολόγχη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου του πάππου του Μανώλη Μαυροθαλασσίτη (Ξιν’τάρ’), η οποία ήταν πιο μεγάλη από το μπόι του και ακουμπούσε στο σανίδι και του δυσκόλευε τις κινήσεις.
Μόλις άνοιξε η αυλαία οι θεατές ξέσπασαν σε γέλια και χειροκροτήματα που έβλεπαν δεκάχρονα παιδιά, με βράκες και φουστανέλες που σέρνονταν στο πάτωμα, με μούσια και μαλλιά, με μαχαίρες και με κουμπούρες.
Το δράμα προχωρούσε κανονικά και είχε συγκινήσει τους θεατές και για να είναι πιο πειστικό το θέαμα, στο ναργιλέ ο δάσκαλος είχε βάλει καπνό και καρβουνάκι, ώστε να καπνίζει. Λόγω της άσχημης μυρωδιάς της άκρης του «μαρκουτσιού» που μπαίνει στο στόμα, το κρατούσα μακριά. Αυτό δεν άρεσε στο σκηνοθέτη και πρόσταξε να το έχω κοντά στο στόμα μου. Αυτό ήταν. Στην κορύφωση του δράματος και ενώ είχαν συγκινηθεί οι θεατές, σε κάποια βαθειά εισπνοή ρούφηξα καπνό, άρχισα να βήχω, κοκκίνισα και τα μάτια δάκρυσαν. «Ξιγκριλώθ’κα». Είναι περιττό να σας πω ότι το δάκρυ έγινε γέλιο. Διακόπηκε προς στιγμή η παράσταση, αλλά συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε με επιτυχία, προς μεγάλη ευχαρίστηση των θεατών, καμάρι των ηθοποιών και επιβράβευση των ακούραστων δασκάλων μας.
Γιάννης Χρυσάφης
ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ 1955
Παραμονή Ευαγγελισμού 1955 στο Παλαιοχώρι. Όλα είναι έτοιμα για να υποδεχθούμε τη μεγάλη εθνική και θρησκευτική γιορτή της 25ης Μαρτίου. Καθαροί, ασβεστωμένοι και σημαιοστολισμένοι δρόμοι. Οι σημαίες κυμάτιζαν στα μπαλκόνια των σπιτιών και η εκκλησία, που γιόρταζε, ζωσμένη από σημαίες, βάγιες (δάφνες) και μυρσινιές (μυρτιές). Το απόγευμα οι καμπάνες χτύπησαν χαρμόσυνα για το Μεγάλο Εσπερινό. Η εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο. Ο Εσπερινός γινόταν νωρίς, προτού νυχτώσει. Τότε δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε αλλαγή της χειμερινής ώρας σε θερινή. Στους πολυελαίους, στη θέση που σήμερα υπάρχουν ηλεκτρικές λάμπες, υπήρχαν λαμπάδες. Πόσο να φωτίσουν όμως αυτή την τεράστια εκκλησία του χωριού.
Όταν νύχτωσε για πρώτη και τελευταία φορά στην ιστορία του χωριού έγινε λαμπαδηδρομία, με σχεδιασμό του δασκάλου, της τετάρτης τάξης μου, Γιώργου Νικολιά. Σε κοντάρια 1,5 περίπου μέτρου, με τη βοήθεια του δασκάλου και με μυστικό τρόπο, ώστε να μην αντιληφθούν οι συγχωριανοί μας τι ετοιμάζουμε, είχαμε καρφώσει μεγάλα κονσερβοκούτια, μέσα στα οποία είχαμε βάλει (στον πάτο τους) κουρέλια και τα είχαμε σκεπάσει με «αχλιά» (στάχτη). Τα είχαμε ποτίσει με «γκαζ» (πετρέλαιο) και βάλαμε φωτιά. Εκατό περίπου μαθητές (το ρεκόρ του σχολείου με τα κορίτσια μαζί 203 παιδιά). Οι μισοί στο σχολείο και οι άλλοι μισοί στο παλιό ηρώο στη Λαγκαδούρα σε τριάδες. Το σχέδιο προέβλεπε ξεκίνημα και συνάντηση των δύο ομάδων στη μέση του «τσαρσιού», οπότε η μία ομάδα θα περνούσε μέσα από τις γραμμές της άλλης. Το σχέδιο εκτυλίχθηκε τέλεια. Ξεκινήσαμε από τις αφετηρίες τραγουδώντας:
Όλη δόξα, όλη χάρη, άγια μέρα ξημερώνει
και τη μνήμη σου το Έθνος χαιρετά γονατιστό.
Και τα στήθη σου όλο φλόγα με τον ήλιο σου πυρώνεις,
που χρυσός με περηφάνια περπατεί στον ουρανό.
Στην Αγία Λαύρα πρώτα τις χρυσές ακτίνες χύνει,
που λεβέντες πρώτ’ ανάψαν του πολέμου τη φωτιά.
Τη γαλάζια μας Σημαία με τη χάρη του λαμπρύνει
και του θείου Ιεράρχη χαιρετάει τη σκιά.
Οι παιδικές φωνές ακούστηκαν σε όλο το χωριό και πάνω από χίλια άτομα (το χωριό βλέπετε τότε είχε χίλιους τριακόσιους περίπου κατοίκους, «περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα να κλαις) βγήκαν στον κεντρικό δρόμο, όπου περνούσε η πομπή. Με άψογο συγχρονισμό συναντηθήκαμε οι δυο ομάδες στη μέση του «τσαρσιού» από το καφενείο της «καμάρας» μέχρι το μπακάλικο του «Μαλαμαδέλ’». Εκστασιασμένοι οι Παλιοχωριανοί από το πρωτόγνωρο γεγονός και το υπέροχο θέαμα ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και σε άπειρα μπράβο στο δάσκαλό μας Γιώργο Νικολιά.
Η λήξη της όμορφης τελετής μας βρήκε να σβήνουμε τα αναμμένα «τενεκίδια» μας, βουτώντας τα στις γούρνες στης «Σοφούλας του βρυσούδ’» και στου πλυσταριού της Λαγκαδούρας. Ήταν μια γλυκιά πρόγευση του τι θα επακολουθούσε την επόμενη μέρα της Γιορτής.
Γιάννης Χρυσάφης.
Τι κι αν το καλοκαίρι φαίνεται πως είναι μακριά; Μπορεί αυτό να σταθεί εμπόδιο στην οργάνωση των καλοκαιρινών σας διακοπών; Μάλλον όχι, για αυτό και σας προτείν…
A complete Lesbos Island Guide with things to do, where to stay snd more info about Lesbos tourism. Travel to Lesbos with this guide full of info!
TRAVELTOMTOM.NET
Όμορφα χρόνια. Βινύλιο στο ραδιοπικάπ σε ρομαντικά «παρτάκια». Προσπάθεια να τυλίξουμε την ταινία που τη «δάγκωσε» το κασετόφωνο. Να ξεδιψάσουμε στις εκδρομές με τα πτυσσόμενα ποτήρια! ΙΔΧ
Μπορεί να είναι νωρίς το Πάσχα, αλλά είναι η πιο καλή περίοδος για να μπορέσετε να απολαύσετε το Παλαιοχώρι λουλουδιασμένο. Να νιώσετε την κατάνυξη των «αγρυπνιών» στην Ευαγγελίστρια. Να απολαύσετε την Αγκαθερή, πίσω από ένα βάζο αγριολούλουδα. Να μαζέψετε «σβρουνιές και πιντάνιβρα». Να βγάλετε σαλέπι από τα «τουρκέλια» και βολβούς από τα μπλε «ζουμπ’ λέλια». Να ξαπλώσετε πάνω στα πολύχρωμα χαλιά από «κλώσσις» και «απιράθις» στο Ραχίδι. Να φτιάξετε μπουκέτα από αυτές. Να δοκιμάσετε «τσαγαλέλια». Και να αποκοιμηθείτε πίσω από αγριολούλουδα, ατενίζοντας τη θάλασσα της Μελίντας και «τ’ Γουτζίλ του μάρμαρου». Μακάρια και ανέξοδα! Ι.Δ.Χ.
Η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως θεωρούνταν στο Παλαιοχώρι «πασίμαδη» γιορτή. Γι’ αυτό όλοι οι Παλιοχωριανοί πήγαιναν στην εκκλησία, να προσκυνήσουν το Σταυρό και να πάρουν τα αγιασμένα λουλούδια. Την Κυριακή αυτή την ονόμαζαν «του Λουλούδ'», γιατί ο παπάς μοιράζει λουλούδια και ανθισμένο δεντρολίβανο, καθώς και «μισοσαράκοστο», γιατί είναι 28 μέρες πριν το Πάσχα και έχει διανυθεί η μισή, περίπου, Σαρακοστή. ΙΔΧ.
Η ΜΕΛΙΝΤΑ 